نسیم سحر

لفظ طیار تو معراج برد معنی را

اشک چشمان تو میخانه کند دنیا را

تکیه بر کعبه بزن سر بده آواز ظهور

چون که این کار تو خوشحال کند زهرا را

آن که در قدرت تو رفتن امروز نهاد

داد بر قبضه ی تو آمدن فردا را

کعبه را شوق طواف تو نگهداشته است

ورنه ریگ است و بگردد همه صحرا را

هرکه زنده است به خورشید سلامم ببرد

ما که مردیم و ندیدیم به خود گرما را

ای عطش تشنگی کوزه به دریا برسان

یک نفر یک خبر از ما بدهد دریا را

تو صد مدینه داغى، تو صد مدینه دردى

یتیم مى شود خاک، اگر که برنگردى

تمام شب نیفتاد صداى زوزه باد

چه بادهاى سردى، چه کوچه هاى زردى

دو کوچه آنطرفتر، بپیچ سمت لبخند

شکوفه مى فروشد بهار دوره گردى

کسى مى آید از راه، چه ناگهان چه ناگاه

خداى من چه روزى! خداى من چه مردى!

از آسمان چارم، مسیح بازگشته ست

زمین ولى چه تنهاست، مگر تو بازگردى