نسیم سحر

راههای مقابله با نفوذ یا سلطه‌ي ابلیس در ادامه بحث شرک در قرآن کریم+نتیجه کلی

راه های مقابله با نفوذ یا سلطه‌ي ابلیس

الف: اخلاص

خداوند متعال در مورد اخلاص چنین می فرماید: (...وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ * إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ(حجر/ 39ـ 40))

«وهمگی را گمراه خواهم ساخت مگر بندگان مخلصت را».

ب: استعاذه

خداوند متعال در سوره‌ي اعراف، آیه 200 می فرماید: (وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ) هر گاه وسوسه ­ای از شیطان به تو رسد به خدا پناه ببر. چون بر سر راه انسان­ ها همواره وسوسه­ های شیطانی در شکل مقام، مال، شهوت و امثال اینها خودنمایی می­ کند. لذا قرآن دستور می­ دهد مؤمنین به خالق خویش، هنگام وسوسه های شیطان پناه ببرند.

ج: تقوا

خداوند متعال در سوره اعراف تقوا را جامه‌ي برتر معرّفی کرده و می­ فرماید: (....وَلِبَاسُ التَّقْوَى ذَلِكَ خَيْرٌ)(اعراف/26)

«... اما لباس تقوی پرهیزگاری بهتر است...».

خداوند متعال در این آیه علاوه بر لباس ظاهری در مورد لباس باطنی سخن به میان می آورد و به انسان یادآور می شود که بهتر از این لباس ظاهری، لباس باطنی است؛ لباسی که زشتی­ های باطنی انسان را می­ پوشاند؛ همان زشتی­ هایی که او از برملا شدن آنها بیم دارد. آن لباس همان تقوایی است که خدا به آن فرمان داده.

روشن است که خواری و رسوایی آشکار شدن زشتی­های ظاهر هرگز به اندازه زشتی­ های باطنی انسان نیست؛ چرا که آشکار شدن زشتی­ های باطنی، با خشم الهی و آتش برافروخته‌ي او مساوی است. پس لباس باطنی و تقوی بهتراز لباس ظاهری انسان است. در روایتی از امام باقر(علیه السلام) در ذیل این آیه، «عفّت» به عنوان یکی از مصادیق لباس معرفی شده است. حضرت می­ فرمایند:

«لباس تقوی عفت است. عورت انسان با عفت هرگز ظاهر نمی گردد؛ اگر چه لباسی بر تن نداشته باشد؛ انسان گنه کار، عورت خود را ظاهر می کند، اگر چه لباس بر تن داشته باشد».(المیزان، ج 8، ص 71)

بنابراین اگر شخصی تلاش کند عوامل فوق را در خود تقویت کرده و بر آن مداومت داشته باشد، شیطان به او سلطه نخواهد یافت و از گزند وسوسه ­های او در امان خواهد ماند.

نتیجه:

بندگی خداوند و قرار ندادن شریک برای او بالاترین حقّ خداوند بر بندگان و مهم ترین امریست که خداوند از مؤمنان طلب کرده است. خداوند که به تنهایی و بدون کمک جستن از دیگری ما را آفریده است و خود و او نیز امر دنیا و امر آخرت ما را کفایت می کند شایسته نیست تا مورد شرک قرار گیرد و به همین خاطر از شرک در قرآن ظلم عظیم یاد شده است؛ چرا که زیر پا گذاشتن و پایمال کردن یکی از حقوق الهی است که در حقیقت به ظلم به خویشتن باز می گردد.
خداوند متعال در قرآن به ما انسان ها دستور یکتا پرستی می­ دهد و از شرک ورزی در تمام صور و اشکالش نهی می­ کند. چه شرک جلی و چه شرک خفی که راه دادن هرآنچه غیر خداست به حریم دل است. بنابراین در اسلام هر­گونه هوا پرستی، مقام پرستی، پول پرستی و شخص پرستی و به طور کلی هر آنچه انسان را از یاد خدا غافل می کند، نوعی شرک خفی معرّفی شده است.
شرک­ ورزی پیامد های بسیار زیان باری را به همراه دارد که از جمله مهم­ ترین آنها حبط اعمال و در آمدن در قلمرو ولایت شیطان است. ابلیس اوّلین کسی است که به خدا شرک وزید و پس از آن به عزّت خدا قسم خورد که همه را گمراه کند به جز مخلصین. پس انسان­ها باید با سلاح­ اخلاص، استعاذه، توکل و ایمان به خدا و داشتن تقوا خود را از گزند وی در امان دارد.

نسیم سحر دات آی آر