تحقیقات نشان می‌دهد مشارکت در انواع روان‌درمانی توسط بیمار و اعضای خانواده منجر به افزایش ثبات روحی، کاهش مدت زمان بستری شدن و بهبود عملکرد فرد در چند حیطه می‌شود. معمولاً برای درمان اختلال دوقطبی از روش درمان شناختی رفتاری، آموزش روانی، خانواده درمانی و درمان بین فردی و ریتم اجتماعی (IPSRT) استفاده می‌شود. در IPSRT روی اهمیت داشتن الگوی منظم خواب و بیداری تاکید می‌شود زیرا به تاخیر انداختن بیداری باعث تحریک اپیزود شیدایی می‌شود.
در مرکز بستری بیماران اعصاب و روان مهرآفرین روانشناس معتبر، مددکار اجتماعی یا مشاور و روانپزشک به همراه پرستار و کاردرمانگر این خدمات را انجام می‌دهد تا پیشرفت بیمار تحت نظارت قرار بگیرد. درمان شناختی رفتاری به افراد دچار اختلال دوقطبی کمک می‌کند الگوهای فکری و رفتاری منفی یا نادرست مربوط به بیماری را تغییر دهند.
در آموزش روانی، به افراد دچار اختلال دوقطبی درمورد این وضعیت، راه‌های درمان و تشخیص علائم عود آن اطلاع رسانی می‌شود تا قبل از تجربه‌ی اپیزود کامل بیمار تحت درمان قرار گیرد. آموزش روانی برای اعضای خانواده هم مفید است.
خانواده درمانی به کاهش میزان پریشانی ناشی از علائم فرد بیمار کمک می‌کند.
درمان بین فردی و ریتم اجتماعی به افراد دچار اختلال دوقطبی کمک می‌کند روابط خود را بهتر و روتین روزانه‌ی خود را تنظیم کنند. داشتن روتین روزانه و برنامه‌ی خواب به جلوگیری از بروز دوره‌ی شیدایی کمک می‌کند.
همکاری بیمار و خانواده او با رواندرمان، پزشک و مشاور در روند درمان اختلال دوقطبی بسیار اثرگذار است.
شوک درمانی در بیماران دوقطبی
در شرایط بحرانی، مانند روانپریشی یا فکر به خودکشی، که دارو، درمان روانی-اجتماعی و ترکیب این موارد موثر واقع نمی‌شود یا تاثیر کمی روی علائم حاد دارد، شوک برای بیماران دوقطبی انجام می‌شود. همچنین زمانی‌که وضعیت پزشکی بیمار، مانند حاملگی، اجازه استفاده از دارو را نمی‌دهد، برای درمان اپیزودهای حاد از شوک درمانی در بیماران دوقطبی استفاده می‌شود.
تاثیر شوک درمانی روی افسردگی شدید، شیدایی یا ترکیب این دو یعنی افسردگی شیدایی بسیار بالاست. احتمال بروز مشکل دائمی در حافظه‌ی بیمار با استفاده از روش‌های مدرن شوک درمانی در بیماران دوقطبی به طرز قابل توجهی کاهش پیدا کرده است.
ایا میدانید :
.png){kind=avatar}
