پژوهش‌ها نشان داده‌اند که اضطراب و افسردگی می‌توانند ارثی و اکتسابی باشند. در این میان عوامل اکتسابی متاثر از نوع فرزند پروری والدین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.برای تماس با بهترین دکتر روانشناس در تهران اینجا کلیک کنید.

کودکانی که والدینی مضطرب و نگران دارند، تحت تاثیر پیام‌هایی کلامی و غیرکلامی آنها دنیا را بسیار ناامن، نامطمئن، ترسناک و خطرناک تصور می‌کنند. این کودکان تصویری بی‌ثبات، ناآرام و ناامن از دنیا برای خود ترسیم می‌کنند که بسیار شبیه تصویر پدر و مادر مضطربشان است. در این وضعیت کودک حتی کنار والدین خود نیز امنیت را احساس نمی‌کند و تعاملات سخت و دردناکی را با والدین خود خواهد داشت و بسیار ناسازگارانه عمل می‌کند. این کودکان مدام میل به کنترل محیط دارند و به این دلیل ترشح بیش از اندازه هورمون استرس (کورتیزول) در بدن آنها مدام اضطراب، تشویش و نگرانی را تجربه می‌کنند.

اگر والدین رفتار با ثباتی از خود نشان ‌دهند، کودک به آنها اعتماد می‌کند و نگران نیست که در صورت انجام کار اشتباه، والدین دست از دوست داشتنش بردارند و شروع به نصیحت، سرزنش، مقایسه، تهدید و تحقیر او کنند. این والدین تفاوت‌های خود و فرزندانشان را پذیرفته‌اند و حالت‌های عاطفی و احساس کودک خود را درک کرده‌اند. چنین والدینی هنگامی که کودک احساسات پردازش نشده‌ بسیار شدیدی از خود نشان دهد با کودک همدلی کرده و احساسات کودک را نادیده نمی‌گیرند و شنونده احساسات کودک خود هستند و به فرزند خود در یافتن راه مناسب برای رسیدن به خواسته‌اش کمک می‌کنند.

در چنین حالتی کودکان دنیا را محیطی امن می‌دانند و بدین ترتیب با جسارت به کشف دنیا می‌پردازند و در صورت رویارویی با ناکامی رفتار منفعلانه و پرخاشگرانه از خود نشان نمی‌دهند. بلکه با جسارت برای رسیدن به خواسته خود تلاش می‌کنند. این کودکان از والدین خود می‌آموزند که انسان‌ها با یکدیگر متفاوتند و می‌توانند احساسات متفاوتی را در یک شرایط ثابت داشته باشند و بدین ترتیب همدل و همراه رفتار می‌کنند و تعمل سازگارانه‌ای با اطرافیان خود دارند.