✍🏻 معتقدند مردم از جمله خودشان باید به خاطر اشتباهاتشان، شدیدا تنبیه شوند. آنها خودشان را به عنوان افرادی به شدت پایبند اخلاق و ناشکیبا نشان می دهند و در بخشیدن خودشان یا دیگران بی نهایت مشکل دارند.

✍🏻 آنها معتقدند کسانی که اشتباه می کنند، مستحق تنبیه هستند، نه بخشش.هیچ گونه عذری قابل پذیرش نیست. چنین بیمارانی دوست ندارند شرایطی را که باعث ایجاد عذر و بهانه می شود، در نظر بگیرند. آنها نقص موجود انسانی را نمی پذیرند و هیچ گونه احساس همدلی نسبت به کسی که از نظر آنها فردی بد است و کار نادرستی انجام داده است، ندارند. این افراد رحم و بخشش ندارند.

✍🏻 بهترین روش برای مشاهده ی طرحواره ی تنبیه این است که وقتی کسی اشتباهی می کند، تن صدای آنها را در حین سرزنش کردن در نظر بگیریم. چه وقتی که درباره ی دیگران، چه وقتی که درباره ی خودشان حرف می زنند. ریشه تحولی تن صدای تنبیه بیماران، تقریبا شبیه والدین سرزنش گری است که همان تن صدا را داشته اند. چنین تن صدایی، نشانگر تنبیه شدید است.

✍🏻مثل صدای یک واعظ توبه فرما است: سرد، تحقیر آمیز و بی عاطفه. صدایی حاکی از نداشتن عاطفه و دلسوزی؛ این صدا خاموش نمی شود مگر اینکه خطاکار تنبیه شود. این صدا همچنین این حس را انتقال می دهد که جریمه ی فرد خطاکار باید از میزان جرمش بیشتر باشد

دکتر مشاور پیش ازدواج در تهران