پرولاپس واژینال یا افتادگی واژن شرایطی است که در آن بافت هایی مانند رحم، راست روده، مثانه، مجرای ادرار، روده کوچک و یا خود مهبل (واژن) شروع به پرولاپس کند، یا از موقعیت طبیعی خود خارج شود.

پرولاپس واژن هنگامی اتفاق می افتد که ماهیچه هایی که از اندام های زنان در لگن حمایت می کنند، ضعیف شوند.

انواع افتادگی واژن

پرولاپس یا افتادگی مثانه (سیستوسل یا پیشابراه) : این مشکل هنگامی رخ میدهد که دیواره جلوی مهبل از بین برود. در نتیجه، مثانه ممکن است در مهبل فرو رود. هنگامی که این وضعیت رخ دهد، مجرای ادرار نیز به طور معمول دچار افتادگی شده و پرولاپس مجرای ادرار نیز رخ می دهد. هنگامی که هم مثانه و هم مجرای ادرار پرولاپس می شوند، این بیماری به عنوان یک سیستروتروسکل شناخته می شود. بی اختیاری ادراری (نشت ادرار در هنگام سرفه، عطسه، ورزش و غیره) از علائم شایع این بیماری است.

پرولاپس یا افتادگی راست روده (رکتوسل) : این نوع پرولاپس واژن شامل پرولاپس دیواره پشتی مهبل است. هنگامی که این دیواره ضعیف می شود، دیواره رکتوم به دیواره واژن فشار می آورد و برآمدگی ایجاد می کند. این برآمدگی ممکن است هنگام حرکات روده قابل توجه باشد.

پرولاپس یا افتادگی روده کوچک (انتروسل): ضعیف شدن قسمتهای بالای واژن می تواند باعث این نوع پرولاپس واژن شود. این حالت در درجه اول به دنبال یک هیسترکتومی رخ می دهد. انتروسل وقتی ایجاد می شود که دیواره های جلوی و پشت واژن به روده ها اجازه دهد تا بر روی واژن فشار بیاورند.

پرولاپس یا افتادگی رحم : این بیماری شامل تضعیف گروهی از رباط ها به نام رباط های رحمی در بالای مهبل است. که باعث افتادگی رحم می شود. مراحل پرولاپس رحم عبارتند از:

پرولاپس درجه اول: رحم به قسمت تحتانی واژن فرو می رود.

پرولاپس درجه دوم: رحم به سطح دهانه واژن می رسد.

پرولاپس درجه سوم: دهانه رحم که در قسمت انتهایی رحم قرار دارد، به دهانه واژن رسیده و از بدن بیرون زده است. به این حالت پرولاپس کامل نیز گفته می شود.

پرولاپس درجه چهارم: تمام رحم بیرون از واژن بیرون می زند. به این حالت پرولاپس کامل نیز گفته می شود.

پرولاپس طاق واژینال: این نوع پرولاپس ممکن است پس از هیسترکتومی (برداشتن جراحی رحم) رخ دهد. از آنجا که رباط های اطراف رحم وظیفه پشتیبانی از مهبل را دارند پس از برداشت رحم، این پشتیبانی از بین می رود. در پرولاپس طاق واژن، قسمت بالای واژن به تدریج به سمت دهانه واژن فرو می رود. این ممکن است باعث تضعیف دیواره های مهبل (واژن) شود. سرانجام، ممکن است قسمت بالای واژن از طریق دهانه واژن خارج شده و حتی از بدن بیرون زده شود. پرولاپس طاق واژن غالباً با آنتروسل همراه است.

ادامه این مقاله را در سایت بیچشک بخوانید