نسیم سحر

در میان کلمات گهربار پیشوایان معصوم ( علیهم السلام)، فواید بسیاری را برای قرائت قرآن می توان یافت که بخشی از آن ها چنین است:

1 - پاداش عظیم خداوند، به قرائت کننده قرآن: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «هر کس برای رضای خدا و آگاهی عمیق در دین، قرآن بخواند، ثواب ملائکه و انبیاء و رسولان را خواهد داشت .» (1)

2 - بالا رفتن مقام و درجه قاری در بهشت: حفص گوید: از امام کاظم ( علیه السلام) شنیدم که می فرمود: درجات بهشت به اندازه آیات قرآن است . به قاری گفته می شود: بخوان و (در مراتب بهشت) بالا برو . سپس می خواند و مقامش بالا می رود . (2)

3 - روشنایی چشمان و طولانی شدن عمر بینایی: امام صادق ( علیه السلام) فرمود: هر کس قرآن را از رو (با نگریستن بر آیات) بخواند، از بینایی اش برای مدتی طولانی لذت خواهد برد . (3)

4 - آمیخته شدن قرآن با گوشت و خون قاری: امام صادق ( علیه السلام) فرمود: هر جوان مؤمنی که قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خونش آمیخته خواهد شد . (4)

5 - صفای دل: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: بدون شک این دل ها زنگار می گیرند; همچنان که آهن زنگ می زند . عرض شد: صیقل آن به چیست؟ فرمود: قرائت قرآن .

6 - استجابت دعا: امام باقر ( علیه السلام) فرمود: دعا را هنگام چهار چیز غنیمت بشمارید; قرائت قرآن و ... (5) .

7 - نورانی شدن خانه: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خانه هایتان را با تلاوت قرآن نورانی کنید ...» (6)

8 - زیاد شدن برکت خانه: امام صادق ( علیه السلام) از امیر مؤمنان علی ( علیه السلام) چنین نقل می کند: «خانه ای که در آن قرآن تلاوت و یادی از خدا شود، برکتش زیاد شده، ملائکه در آن جا حاضر می شوند و شیاطین را دور می کنند ...» (7)

9 - بهترین عبادت: پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: بهترین عبادت امت من، تلاوت قرآن است (8) .

10 - بخشش گناهان: نوشته شدن حسنه و پاک شدن گناهان . (9)

11 - تخفیف عذاب از پدر و مادر . (10)

12 - باروری ایمان . (11)

13 - سخن گفتن با خداوند .

14 - علم اولین و آخرین به او عنایت می شود .

1) حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 6، ص 184 .

2) همان، ص 187 .

3) بحارالانوار، ج 89، ص 202 .

4) کافی، ج 2، ص 568 .

5) همان، ص 448 .

6) بحارالانوار، ج 89، ص 200 .

7) کافی، همان، ص 575 .

8) وسائل الشیعه، همان، ص 168 .

9) کافی، همان، ص 575 و 584 .

10) همان، ص 578 .

11) آمدی، غرر الحکم، ص 112 .